Jæja þá er dvöl mín í Þrándheimi á enda komin. Taskan stendur tilbúin á stofugólfinu og flugmiði ásamt vegabréfi á sínum stað í vasanum.
Þessi tími hérna norðurfrá hefur verið alveg einstaklega lærdómsríkur. Þrátt fyrir mikinn söknuð til strákanna minna hefur ferðin verið hin besta í alla staði. Ég hef eignast frábæra "professional" vini, sem ég mun örugglega hafa ávinning af síðar á starfsferli mínum. Allur tíminn fór í mikla vinnu, en ég hef líka uppskorið vel, því nú stend ég töluvert mikið betur en ég gerði fyrir 3 vikum síðan.
Þrándheimur er alveg yndisleg borg og ef ég mögulega get, þá langar mig til að koma hingað aftur síðar, þá með manninn minn og drengina mína með mér. Sýn mín á Noreg hefur breyst algerlega og langar mig nú til að eyða einhverju fríi í það að keyra í gegnum Noreg og jafnvel heimsækja Svíþjóð (annað en bara Gautaborg sem ég hef nokkrum sinnum heimsótt).
Ferðaáætlunin í dag hefst á rútuferð klukkan 9:20. Sú rútuferð endar á flugvellinum. Þaðan verður flogið klukkan 11:30 beinustu leið til Kaupmannahafnar og áfram frá Kóngsins Köben til Álaborgar með áætluðum komutíma klukkan 15:20. Svo rétt um hálf fjögur í dag ætti ég að vera kominn í faðm fjölskyldunnar :o)
Því segi ég nú í síðasta sinn yfir og út frá Þrándheimi
ps. við heyrumst næst í Danaveldi
29 nóvember 2008
26 nóvember 2008
Dvölin brátt á enda
Þá eru einungis 3 dagar eftir af Noregsævintýrinu mínu. Það er komið miðvikudagskvöld, svo ég á bara 2 vinnudaga eftir og 3 nætur. Á laugardagsmorgun flýg ég svo héðan frá Þrándheimi til Kaupmannahafnar og svo þaðan áfram til Álaborgar.
Þessi ferð mín hér hefur verið einstaklega skemmtileg og spennandi. Ég hef náð að ljúka við mun meiri vinnu en ég átti von á og er nú skv. tímaplaninu mínu komin langt fram í febrúar á nokkrum sviðum. Svo ekki er það slæmt. Það þýðir líka að ég get næstum alveg samviskubitslaust farið í langt frí um jólin. (Planið er 2 vikur).
Talandi um jólin þá er nú farið að styttast allverulega í þau og SVOOOOO margt eftir að gera. Nú þegar námsstressið er loksins að minnka, þá tekur jólastressið við. Á heimleiðinni á laugardag mun ég þurfa að versla kerti og grein. Svo þegar heim er komið þarf ða knúsa stráka, búa til aðventukrans og setja upp jólaskrautið. Það þarf að búa til jólakortin, ljúka við síðustu jólagjafirnar og koma öllu í póstinn. Í næstu viku erum við í stjórn doktorsnemafélags verkfæðinema við Álaborgarháskóla svo að halda jólapartí (þriðjudag). Daginn eftir erum við í stjórn foreldrafélags leikskólans að halda innandyra jólahlaðborð (bara við stjórnin). Á laugardag í næstu viku koma stúlkurnar úr mömmó í heimsókn í jólakonfektgerð (verð að klára jólahreingerninguna fyrir það). Laugardaginn viku seinna er svo DDÅ (danski vinahópurinn minn) að halda jólahlaðborð. Þess á milli þarf ég svo að knúsa strákana mína dálítið meira (þarf að vinna upp fyrir 3 heilar vikur), undirbúa jólin (bakstur og fleira) og fara á fund í vinnunni og kynna niðurstöðurnar frá Noregsferðinni :o)
Svo nóóóóóóg að gera hjá mér á næstunni.
En ég ætla nú að reyna að taka þessu bara með stakri ró og njóta hverrar mínútu með manninum mínum, strákunum mínum og í jólaundirbúningnum. Síðan þegar fríið hefst (20. des) þá ætla ég að liggja í leti og bæta á mig einhverjum aukakílóum sem geta fokið í janúar.
Í kvöld er ég hinsvegar að fara út að borða í boði Bjørn Gustavsen og ætlum við og Dirk (sá sem er með mér á skrifstofu hér í Þrándheimi) að hittast á Peppes Pizza klukkan 19:30.
En nóg í bili,
ég segi yfir og út frá Þrándheimi, þremur dögum fyrir heimferð
Þessi ferð mín hér hefur verið einstaklega skemmtileg og spennandi. Ég hef náð að ljúka við mun meiri vinnu en ég átti von á og er nú skv. tímaplaninu mínu komin langt fram í febrúar á nokkrum sviðum. Svo ekki er það slæmt. Það þýðir líka að ég get næstum alveg samviskubitslaust farið í langt frí um jólin. (Planið er 2 vikur).
Talandi um jólin þá er nú farið að styttast allverulega í þau og SVOOOOO margt eftir að gera. Nú þegar námsstressið er loksins að minnka, þá tekur jólastressið við. Á heimleiðinni á laugardag mun ég þurfa að versla kerti og grein. Svo þegar heim er komið þarf ða knúsa stráka, búa til aðventukrans og setja upp jólaskrautið. Það þarf að búa til jólakortin, ljúka við síðustu jólagjafirnar og koma öllu í póstinn. Í næstu viku erum við í stjórn doktorsnemafélags verkfæðinema við Álaborgarháskóla svo að halda jólapartí (þriðjudag). Daginn eftir erum við í stjórn foreldrafélags leikskólans að halda innandyra jólahlaðborð (bara við stjórnin). Á laugardag í næstu viku koma stúlkurnar úr mömmó í heimsókn í jólakonfektgerð (verð að klára jólahreingerninguna fyrir það). Laugardaginn viku seinna er svo DDÅ (danski vinahópurinn minn) að halda jólahlaðborð. Þess á milli þarf ég svo að knúsa strákana mína dálítið meira (þarf að vinna upp fyrir 3 heilar vikur), undirbúa jólin (bakstur og fleira) og fara á fund í vinnunni og kynna niðurstöðurnar frá Noregsferðinni :o)
Svo nóóóóóóg að gera hjá mér á næstunni.
En ég ætla nú að reyna að taka þessu bara með stakri ró og njóta hverrar mínútu með manninum mínum, strákunum mínum og í jólaundirbúningnum. Síðan þegar fríið hefst (20. des) þá ætla ég að liggja í leti og bæta á mig einhverjum aukakílóum sem geta fokið í janúar.
Í kvöld er ég hinsvegar að fara út að borða í boði Bjørn Gustavsen og ætlum við og Dirk (sá sem er með mér á skrifstofu hér í Þrándheimi) að hittast á Peppes Pizza klukkan 19:30.
En nóg í bili,
ég segi yfir og út frá Þrándheimi, þremur dögum fyrir heimferð
22 nóvember 2008
Veturkonungur hefur tekið völd í Noregi og heimilisfaðirinn lifir sig vel inn í húsmóðurhlutverkin.
Það er nokkuð ljóst að veturinn er mættur í Þrándheim. Það snjóaði þungt án hléa frá þriðjudagskvöldi til föstudagseftirmiðdags. Þegar hætti að snjóa kólnaði all verulega og var 8 gráðu frost hér í gær og búið að spá 10 gráða frosti á mánudag. Það var því ekki alveg sjálfgefið að ganga niður brekkuna frá vinnunni þegar ég lagði af stað heim klukkan 19:30 í gærkvöldi. Munaði minnstu að ég hreinsaði alla brekkuna með rassinum á mér, en tókst með naumindum að grípa í næsta tré :o)
Hér er nóg að gera að venju. Dagurinn í dag fer þó í einhverja afslöppun og smá vinnu (og að sjálfsögðu endanleg jólagjafakaup handa húsbóndanum). Á morgun er stefnt á að taka lestina til Oppdal og skella sér á skíði :o)
Svona í tilefni þess að ég yfirgaf fjölskylduna og skildi þrjá stráka eftir eina í heilar þrjár vikur, þá verð ég nú bara að hrósa fjölskylduföðurnum. Hann hefur staðið sig rosalega vel í uppeldi drengjanna okkar og er t.d. Mummi litli orðinn ótrúlega flinkur með orðinn og segir mér nýjan hlut í hvert sinn sem ég tala við hann í gegnum vefmyndavélina. Frekar skrítið að sjá hann þroskast og dafna svona mikið þegar ég er svona rosalega langt í burtu. Máninn minn er líka ofsalega duglegur og leikur við bróður sinn og hjálpar pabba að hafa röð og reglu. En þetta er nú svosem ekkert nýtt, ég vissi hundraðprósent að heimilisfaðirinn myndi ráða við uppeldið og þessi venjulegu hússtörf án vandkvæða, enda er hann alveg vanur að sjá um þessa hluti. Hinsvegar þá kom heimilisfaðirinn mér bókstaflega mikið á óvart áðan og ekki átti ég von á að hann myndi lifa sig svona vel inn í húsmóðurhlutverkið. Hann fór nefnilega að hafa áhyggjur af jólakortunum. Hvernig það nú væri og hvenær ætti eiginlega að senda þau því ég kæmi ekki heim fyrr en eftir viku og hvort það væri þá orðið of seint. Svo hann Jóhann minn, duglegasta elskan, er greinilega farinn að hugsa um fleiri hluti en ég átti von á. Spurning hvort við sitjum ekki bara saman í ár og sleikjum umslög áður en þau fara til Íslands, Bretlands og fleiri staða. Kannski maður splæsi í ódýrt kreppuhvítvín í Nettó (Nettó er bónus danmerkur) og helli sér í staup yfir jólakortafrágang um næstu helgi :o)
Annað sem sýnir hversu mikil húsmóðir hann Jóhann minn er og hversu duglegur hann er í kreppuástandinu :o) Það slitnaði önnur festingin á vagnabeisli Mumma. Þessi beisli eru rosalega góð en þau kosta líka ca. 300dkk stykkið svo það er frekar dýrt að versla bara nýtt svoleiðis. En nei, húsfaðirinn á heimilinu lætur nú ekki svoleiðis stoppa sig. Hann veit af því að það eru tvær saumavélar á heimilinu sem þessi sem strauk til Noregs notar á hverju kvöldi. En þó hann sé frábær húsfaðir og farinn að lifa sig vel inn í húsmóðurhlutverkið, þá veit hann að ef hann reyndi við þessar flóknu vélar væru fingurnir í bráðri hættu. Þar sem heilir fingur eru frekar mikilvægir í barnauppeldi, þá ákvað hann að gera það skynsamlegasta sem hann hefði getað gert í stöðunni. Hann hringdi í Fríðu bjargvætt (góðan félaga og sam-sauma-unnanda strokukonunnar) og bað hana að hjálpa sér með að gera við beislið. Og að sjálfsögðu var Fríða boðin og búin að hjálpa og sauma nokkur spor í beislið fyrir hinn duglega heimilisföður :o)
En jæja, nú ætla ég að skríða út úr holunni minni, skreppa út í snjóinn og finna mér eitthvað spennandi að gera. Áður en ég sting af, nokkur orð til frábærra vina og ástmanns fyrir að gera þessa Noregsför mína auðveldari.
Takk Íris fyrir að bjóða strákunum mínum í mat
Takk Fríða fyrir að redda Jóhanni og hugsa til þeirra í einsemdinni
Takk Jóhann fyrir að vera frábærlega duglegur að sjá ALEINN bæði um duglegu drengina okkar og heimilið. Og engar áhyggjur, þú þarft ekki að hugsa um jólakortin ég skal redda þeim þegar ég kem aftur. Þú mátt mögulega opna hvítvínsflöskuna og hjálpa mér að tæma hana ;o)
Yfir og út frá Þrándheimi þegar bara 7 dagar eru í heimferð
19 nóvember 2008
Dvölin hálfnuð
Jæja þá er bara dvöl mín hérna í Þrændalögum rétt ríflega hálfnuð. Nú er ég búin að vera hér í 11 daga og fer heim að kyssa strákana mína (alla þrjá) eftir bara 10 daga.
Það er nú kominn meiri vetrarbragur yfir bæinn, þar sem allt er komið á kaf og búið að kveikja á hvítum ljósum í trjám miðbæjarins. Ég hef síðustu daga verið að missa tærnar, þar sem ég hef orðið rennblaut í fæturna á leiðinni í vinnuna á morgnana og svo setið með blautar fætur allan daginn. Svo ég tók mig nú til, hætti snemma í dag (fór af stað klukkan 16:00) og fór í skóbúð og keypti mér þessa rosa flottu fóðruðu vetrarskó. Svo nú er Jóhann búinn að gefa mér jólagjöfina mína (og hann hefur ekki einu sinni séð gjöfina) :o)
Annars hefur ýmislegt á daga mína drifið undanfarið. Á mánudag fékk ég gríðarlega merkilegar og skemmtilegar niðurstöður í því sem ég er að vinna við. Svo nú er ég byrjuð að sanka að efni í næstu grein (verður líklega journal eða IEEE transaction grein í þetta skiptið). Þessar niðurstöður voru þess efnis að ég er líklega búin að leysa hvað það er sem ég þarf að gera til að ljúka doktorsverkefninu mínu. Þó svo ég sé búin að bera kennsl á vandamálið (sem hefur tekið heilmikinn tíma) þá er enn langt í land, því ég þarf víst líka að leysa vandamálið sem ég mun nota næstu tæp 2 árin til. Svo nú hefur verkefnið mitt tekið fyrsta stóra kippinn sem bendir á lok þessa alls.
Á mánudagskvöldið kom svo einn frá Energinet.dk hingað til Trondheim og bauð mér og Bjørn Gustavsen út að borða á þvílíkt flottan veitingastað. Þetta var minn fyrsti viðskiptakvöldverður á ferlinum og samanstóð af 3 réttum, fordrykk, rauðvíni og bjór á pöbb eftir matinn. Í forrétt fengum við rjómalagaða villisveppasúpu, í aðalrétt fengum við léttsteikt hvalkjöt og í eftirrétt fékk ég þvílíka súkkulaðisælu með brómberjaís á meðan hinir fengu sér ostaveislu. Undir borðhaldinu ræddum við bæði um viðskiptaleg málefni og svo margt fleira til að efla tengslaböndin og kynnast fyrir viðskiptin. En á þriðjudag var minn fyrsti viðskiptalegi fundur, þar sem við vorum að ræða um mælingar og ýmislegt varðandi þær. Ástæðan er sú að við hjá Energinet.dk erum að hugsa um að kaupa mæliþjónustu fyrir nokkrar milljónir dkk hjá SINTEF :o)
Ég var nú fyrst hálf feimin á fundinum og þorði ekki mikið að segja þar sem ég var hálf hrædd við að segja einhverja vitleysu, en svo fóru karlarnir bara að spyrja mig tæknilegra spurninga og biðja mig um álit á hinu og þessu og það gekk alveg dæmalaust vel. Allavega voru allir mjög sáttir eftirá og nokkrar af mínum tillögum voru valdar og verður unnið áfram með þær. Svo ég er bara glöð með þennan fyrsta viðskiptafund minn.
Eitthvað hef ég nú verið að skoða umhverfið og fór meðal annars í gönguferð meðfram kanalnum sem rennur um miðbæinn og fór svo líka að skoða Niðarósar Dómkirkjuna að innan. Það mátti því miður ekki taka myndir innandyra, en ég held bara að ég hafi aldrei í lífinu séð jafn stóra og flotta kirkju. Ég hugsa að gólfflöturinn á Hallgrímskirkju kæmist svona 3-4 sinnum inn í þessa kirkju. Svo voru legsteinar hist og her inni í kirkjunni og stærsti minnisvarðinn að sjálfsögðu tileinkaður Ólafi hinum helga. Það var líka lítið borð í einu útskoti (þar sem allt var útskorið í steinvegginn og marmari á gólfinu) þar sem maður gat sest við kertaljós í friði og ró til að skrifa niður bæn á miða. Þetta fannst mér alveg rosalega sniðugt og greinilegt að margir nota þetta til að létta á hjarta sínu. Svo var risastór kapella (var byggð árið 1150) sem búið er að tileinka þeim sem létust í síðari heimsstyrjöldinni. Þar var mikið um fallega sálma tengt stríðinu og minnisvarðar. Svo var að sjálfsögðu fyrsta biblían á norskri tungu í glerkassa í einni kapellunni (hver kapella er líklega á stærð við Hafnarfjarðarkirkju). Í meginsal kirkjunnar má finna 2 altari. Ef þú kemur inn um aðalinganginn og gengur til hægri er því eins og ein risa kirkja með stóru altari og orgeli sem fær pípuorgelið í Hallgrímskirkju til að blikna í samanburði og svo til vinstri er önnur RISA kirkja með meginaltarinu, en það er ekki hægt að ganga upp að sjálfu altarinu, bara hringinn í kring (altarið stendur inni í steinilögðum sal, útskorinn með ýmsum fallegum myndum). Undir þessu aðal altari á gröf Ólafs hins helga að vera. Ég get eiginlega ekki skilið hvernig norsku "víkingarnir" voru með byggingar af þessu tagi, á meðan við bjuggum í torfbæjum (á sama tíma).
Útskorna hlið kirkjunnar
Yfir og út að kvöldi 11 dags í Þrándheimi.
Það er nú kominn meiri vetrarbragur yfir bæinn, þar sem allt er komið á kaf og búið að kveikja á hvítum ljósum í trjám miðbæjarins. Ég hef síðustu daga verið að missa tærnar, þar sem ég hef orðið rennblaut í fæturna á leiðinni í vinnuna á morgnana og svo setið með blautar fætur allan daginn. Svo ég tók mig nú til, hætti snemma í dag (fór af stað klukkan 16:00) og fór í skóbúð og keypti mér þessa rosa flottu fóðruðu vetrarskó. Svo nú er Jóhann búinn að gefa mér jólagjöfina mína (og hann hefur ekki einu sinni séð gjöfina) :o)
Annars hefur ýmislegt á daga mína drifið undanfarið. Á mánudag fékk ég gríðarlega merkilegar og skemmtilegar niðurstöður í því sem ég er að vinna við. Svo nú er ég byrjuð að sanka að efni í næstu grein (verður líklega journal eða IEEE transaction grein í þetta skiptið). Þessar niðurstöður voru þess efnis að ég er líklega búin að leysa hvað það er sem ég þarf að gera til að ljúka doktorsverkefninu mínu. Þó svo ég sé búin að bera kennsl á vandamálið (sem hefur tekið heilmikinn tíma) þá er enn langt í land, því ég þarf víst líka að leysa vandamálið sem ég mun nota næstu tæp 2 árin til. Svo nú hefur verkefnið mitt tekið fyrsta stóra kippinn sem bendir á lok þessa alls.
Á mánudagskvöldið kom svo einn frá Energinet.dk hingað til Trondheim og bauð mér og Bjørn Gustavsen út að borða á þvílíkt flottan veitingastað. Þetta var minn fyrsti viðskiptakvöldverður á ferlinum og samanstóð af 3 réttum, fordrykk, rauðvíni og bjór á pöbb eftir matinn. Í forrétt fengum við rjómalagaða villisveppasúpu, í aðalrétt fengum við léttsteikt hvalkjöt og í eftirrétt fékk ég þvílíka súkkulaðisælu með brómberjaís á meðan hinir fengu sér ostaveislu. Undir borðhaldinu ræddum við bæði um viðskiptaleg málefni og svo margt fleira til að efla tengslaböndin og kynnast fyrir viðskiptin. En á þriðjudag var minn fyrsti viðskiptalegi fundur, þar sem við vorum að ræða um mælingar og ýmislegt varðandi þær. Ástæðan er sú að við hjá Energinet.dk erum að hugsa um að kaupa mæliþjónustu fyrir nokkrar milljónir dkk hjá SINTEF :o)
Ég var nú fyrst hálf feimin á fundinum og þorði ekki mikið að segja þar sem ég var hálf hrædd við að segja einhverja vitleysu, en svo fóru karlarnir bara að spyrja mig tæknilegra spurninga og biðja mig um álit á hinu og þessu og það gekk alveg dæmalaust vel. Allavega voru allir mjög sáttir eftirá og nokkrar af mínum tillögum voru valdar og verður unnið áfram með þær. Svo ég er bara glöð með þennan fyrsta viðskiptafund minn.
Eitthvað hef ég nú verið að skoða umhverfið og fór meðal annars í gönguferð meðfram kanalnum sem rennur um miðbæinn og fór svo líka að skoða Niðarósar Dómkirkjuna að innan. Það mátti því miður ekki taka myndir innandyra, en ég held bara að ég hafi aldrei í lífinu séð jafn stóra og flotta kirkju. Ég hugsa að gólfflöturinn á Hallgrímskirkju kæmist svona 3-4 sinnum inn í þessa kirkju. Svo voru legsteinar hist og her inni í kirkjunni og stærsti minnisvarðinn að sjálfsögðu tileinkaður Ólafi hinum helga. Það var líka lítið borð í einu útskoti (þar sem allt var útskorið í steinvegginn og marmari á gólfinu) þar sem maður gat sest við kertaljós í friði og ró til að skrifa niður bæn á miða. Þetta fannst mér alveg rosalega sniðugt og greinilegt að margir nota þetta til að létta á hjarta sínu. Svo var risastór kapella (var byggð árið 1150) sem búið er að tileinka þeim sem létust í síðari heimsstyrjöldinni. Þar var mikið um fallega sálma tengt stríðinu og minnisvarðar. Svo var að sjálfsögðu fyrsta biblían á norskri tungu í glerkassa í einni kapellunni (hver kapella er líklega á stærð við Hafnarfjarðarkirkju). Í meginsal kirkjunnar má finna 2 altari. Ef þú kemur inn um aðalinganginn og gengur til hægri er því eins og ein risa kirkja með stóru altari og orgeli sem fær pípuorgelið í Hallgrímskirkju til að blikna í samanburði og svo til vinstri er önnur RISA kirkja með meginaltarinu, en það er ekki hægt að ganga upp að sjálfu altarinu, bara hringinn í kring (altarið stendur inni í steinilögðum sal, útskorinn með ýmsum fallegum myndum). Undir þessu aðal altari á gröf Ólafs hins helga að vera. Ég get eiginlega ekki skilið hvernig norsku "víkingarnir" voru með byggingar af þessu tagi, á meðan við bjuggum í torfbæjum (á sama tíma).
Dómkirkju-kastalinn
Útskorna hlið kirkjunnarTakið eftir, allar þessar styttur eru ca. 180cm á hæð og eru skornar í steininn utaná kirkjunni
Ráðhúsið í Þrándheimi
Frímúrarahúsið í þrándheimi
Ólafur Tryggvason stendur hátt uppi á miðju Trondheim torginu. Á jörðu niðri er búið að búa til skautasvell.
Það byrjaði að snjóa að kvöldi til (tekið út um annann gluggann minn)
Allt komið á kaf í snjó, enn snjóar mikið
Búin að kaupa fóðruð kuldastígvél svo ég verð ekki framar blaut og köld í fæturna. Takk Jói :o)
Yfir og út að kvöldi 11 dags í Þrándheimi.
16 nóvember 2008
Um Þrándheim.
Ég ákvað að gefa ykkur smá upplýsingar og innsýn inn í bæinn Þrándheim.
Þrándheimur er í syðri Þrændalögum. Áin Niður rennur um bæinn og þaðan dregur bærinn sitt gamla nafn: Niðarós. Niðarós var á sínum tíma fyrsti höfuðstaður Noregs og segir sagan að Ólafur Tryggvason hafi stofnað bæinn við endimörk Niðar (Nidelva) árið 997. Fornleifafræðingar hafa hinsvegar sýnt fram á að fólk hafi búið á þessu svæði mun fyrr en 997. Konungur Ólafur Haraldsson (Ólafur hinn helgi) var með hugmyndir um stærðarinnar kirkju sem reisa ætti í Niðarósi. Bygging kirkjunar hófst loks árið 1070 og heitir kirkjan Niðarós dómkirkja (sem ég hef sagt ykkur frá áður og gefið myndir af). Eins og flest ykkar líklega vita, þá dó Ólafur hinn helgi árið 1030 í mikilli baráttu og var gerður að dýrling einungis einu ári eftir að hann lést. Sagan segir að Altari kirkjunar standi beint yfir gröf hans. Árin 1153 til 1537 var Þrándheimur erkibiskupasetur fyrir Noreg, Ísland, Grænland, Færeyjar og Orkneyjar.
Í dag er Þrándheimur titlaður sem þriðji stærsti bær Noregs, með 166.708 íbúa (1. júlí 2008). Bærinn er þekktur sem skólabær með merkan háskóla, NTNU (stofnað sem NTH árið 1910), og eitt stærsta sjálfstæða rannsóknarfyrirtæki Evrópu, SINTEF. Einnig er í bænum einn stærsti rannsóknarspítali í heiminum, St. Olavs University Hospital. Þrátt fyrir að íbúar bæjarins séu um 166 þúsund, þá má segja að á veturna aukist íbúafjöldinn all verulega, en talið er að um sjötti hver íbúi sé nemandi. Skv. upplýsingum á heimasíðu Þrándheimar, þá er hægt að telja um 180þús. íbúa í bænum, séu allir nemendur meðtaldir. Því má segja að bærinn sé fullur af lífi áhugafólks um rannsóknir og vísindi.
Veðurspáin fyrir þessa aðra viku mína í Þrændalögum er eftirfarandi:
Sunnudagur: slydda 1°C
Mánudagur- miðvikudagur: rigning 2°C
Fimmtudagur: Sjókomma -1°C
Til að finna meira um Þrándheim bendi ég á heimasíðu bæjarins: http://www.trondheim.com/
Nú ætla ég að koma mér af stað upp í SINTEF og reyna að vinna svolítið það sem eftir er dagsins.
Yfir og út frá Niðarósi
Þrándheimur er í syðri Þrændalögum. Áin Niður rennur um bæinn og þaðan dregur bærinn sitt gamla nafn: Niðarós. Niðarós var á sínum tíma fyrsti höfuðstaður Noregs og segir sagan að Ólafur Tryggvason hafi stofnað bæinn við endimörk Niðar (Nidelva) árið 997. Fornleifafræðingar hafa hinsvegar sýnt fram á að fólk hafi búið á þessu svæði mun fyrr en 997. Konungur Ólafur Haraldsson (Ólafur hinn helgi) var með hugmyndir um stærðarinnar kirkju sem reisa ætti í Niðarósi. Bygging kirkjunar hófst loks árið 1070 og heitir kirkjan Niðarós dómkirkja (sem ég hef sagt ykkur frá áður og gefið myndir af). Eins og flest ykkar líklega vita, þá dó Ólafur hinn helgi árið 1030 í mikilli baráttu og var gerður að dýrling einungis einu ári eftir að hann lést. Sagan segir að Altari kirkjunar standi beint yfir gröf hans. Árin 1153 til 1537 var Þrándheimur erkibiskupasetur fyrir Noreg, Ísland, Grænland, Færeyjar og Orkneyjar.
Í dag er Þrándheimur titlaður sem þriðji stærsti bær Noregs, með 166.708 íbúa (1. júlí 2008). Bærinn er þekktur sem skólabær með merkan háskóla, NTNU (stofnað sem NTH árið 1910), og eitt stærsta sjálfstæða rannsóknarfyrirtæki Evrópu, SINTEF. Einnig er í bænum einn stærsti rannsóknarspítali í heiminum, St. Olavs University Hospital. Þrátt fyrir að íbúar bæjarins séu um 166 þúsund, þá má segja að á veturna aukist íbúafjöldinn all verulega, en talið er að um sjötti hver íbúi sé nemandi. Skv. upplýsingum á heimasíðu Þrándheimar, þá er hægt að telja um 180þús. íbúa í bænum, séu allir nemendur meðtaldir. Því má segja að bærinn sé fullur af lífi áhugafólks um rannsóknir og vísindi.
Veðurspáin fyrir þessa aðra viku mína í Þrændalögum er eftirfarandi:
Sunnudagur: slydda 1°C
Mánudagur- miðvikudagur: rigning 2°C
Fimmtudagur: Sjókomma -1°C
Til að finna meira um Þrándheim bendi ég á heimasíðu bæjarins: http://www.trondheim.com/
Nú ætla ég að koma mér af stað upp í SINTEF og reyna að vinna svolítið það sem eftir er dagsins.
Yfir og út frá Niðarósi
13 nóvember 2008
Dagur 6 í Noregi
Þá er dagur 6 upp runninn hérna norðurfrá.
Svo ég byrji nú á því að taka saman frá síðustu færslu, þá verð ég að segja að norskt julebrus á ekkert skylt með íslensku jólaöli og þá meina ég að það íslenska hefur algerlega vininginn. Svo dömur mínar og herrar, ég mæli ekki með norsku julebrus. En síðan síðast hef ég nú prófað tvær norskar vörur til viðbótar. Fyrir það fyrsta, þá spurði ég niðri í vinnu hvað væri það fyrsta sem þeim dytti í hug þegar verið væri að tala um NORSKA matvöru. Allavega þrír svöruðu: BRUN OST. svo ég fór að sjálfsögðu í búðina og keypti mér brun ost. Þetta er semsagt rjóma-mysings-ostur. Eins og mér skildist þá er brun ost talið algert lostæti og í vinnunni borða þeir heitar hráar vöfflur bara með brun ost sneið á. Osturinn lítur alveg eins út og venjulegur ostur, fyrir utan litinn.....sem er brúnn en ekki gulur. Ef einhver veit hvernig mysingur smakkast, þá er þetta mjög svipað, bara í hörðu formi (ekki svona smjörformi). En þar sem að ég hef aldrei verið mikið fyrir mysing, þá var ég alls ekki fyrir þennan brun ost (varð að drekka STÓRT glas af ávaxtasafa til að losna við bragðið). Hitt sem ég keypti smakkast hinsvegar MJÖG vel. Það var nefnilega þannig í búðinni í gær, að ég var að rölta um og sjá hvað er í boði hérna norðurfrá og haldiði þá ekki að ég hafi séð draumsýn í brauðhillunni.......þarna sá ég pakka með FLATKÖKUM. Ójá alveg eins og íslensku flatkökurnar okkar (mmmmmmummmm.....ég sakna þeirra). Þessar flatkökur nefnast Lomper og smakkast alveg ofsalega vel.
Í dag og undanfarna tvo daga hef ég tekið eftir mjög merkilegum þrifum. Eitthvað sem ég væri sko alveg til í að taka upp heima í garðinum mínum. Það hafa nefnilega verið 5 menn í fullu starfi alla dagana með blásara að ganga um umhverfið í kringum kirkjuna og blása saman laufblöðum í langa stróka á göngustígunum. Svo hafa verið 3 litlir bílar sem sópa þessum laufum saman og safna því svo saman upp í litla vörubíla sem taka laufið í burtu. Mjög flott athöfn og ótrúlega áhrifarík. Verð að fá mér svona blástursgræju til að safna laufunum í garðinum heima. Það gengur hræðilega illa með þessari ljótu laufhrífu sem tekur minnst af laufum og mest af grasi.
Annars er veturkonungur kominn hérna norðurfrá. Það er frost á hverri nóttu og hvern morgun og frostið verður meira með hverjum deginum sem líður. Seinni partinn í gær rigndi örlítið (í fyrsta skipti síðan ég kom) og svo fraus í nótt og í morgun. Svo þegar ég var á leiðinni í vinnuna í morgun átti ég í mestu erfiðleikum því það var alveg flughált. Hjólreiðafólkið er komið á nagladekk eins og bílarnir, svo það var ekki að sjá á umferðinni (hvorki hjóla né bíla) að það væri glersvell yfir götunum. Hinsvegar voru tásurnar mínar á góðri leið með að sameinast svellinu og frjósa saman. Ég er nefnilega vön að vera í ullasokkum og gönguskónum mínum þá sárafáu daga sem þess þarf í Danmörku. Svo ég hugsaði ekki einu sinni út í almennilegan skófatnað þegar ég fór og tók bara með mér þunnu strigaskóna mína. Svo nú hugsa ég að um helgina fari ég og fjárfesti í kuldaskóm, enda hef ég ekki átt þess háttar skó í áraraðir. Svo vonandi verða tærnar mínar ekki frosnar fastar í skósólana áður en ég kemst í skóbúð :o)
Annars gengur fínt hjá mér hérna í Þrándheimi. Vinnan skotgengur og er ég nú þegar komin mun lengra en ég hafði búist við. Er mögulega komin með lausn á því hvað er að líkaninu sem ég ætla að betrumbæta og byrjaði í dag að gera smá tilraunir og rannsóknir á kenningum mínum varðandi það. Hef fengið mjög góðar niðurstöður þar sem mæliniðurstöður mínar og hermanir passa ótrúlega vel saman, alveg upp að ákveðnum punkti sem er það sem ég var búin að sjá fyrir að væri vandamál (það sem ég ætla að einbeita mér að betrumbæta næstu 2 árin.) Hinsvegar er einmannaleikinn alveg farinn að segja til sín og er ég farin að sakna fjölskyldu og vina alveg ótrúlega mikið. Það er frekar óþægileg tilfinning að standa algerlega einn á báti þegar manni líður illa eða eitthvað er að hrjá mann. Þetta væri örugglega auðveldara ef ég hefði einhvern sem ég þekkti nálægt, en það er jú enginn hér nema ég, svo ef eitthvað er þá er eina leiðin til að létta á sér í gegnum síma við sína nánustu sem eru nokkur hundruðir kílómetra í burtu. Þetta gerir mig ótrúlega viðkvæma eitthvað og væmiltítulega. En sem betur fer á ég ofsalega góðann eiginmann og frábæra stráka sem reyna að létta mér einveruna með löngum internetsamtölum hvert einasta kvöld. Og svo er bara að reyna að hugsa jákvætt þegar eitthvað bjátar á. Þetta er jú alveg einstakt tækifæri sem býðst ekki aftur og þegar ég kem aftur heim á ég örugglega eftir að kunna enn betur að meta litlu fjölskylduna mína :o)
Svo ég ætla að reyna að vera bara glöð, hugsa jákvætt og láta allt annað lönd og leið. Enda óþarfi að láta áhyggjur heimsins eyðileggja fyrir sér þegar eitthvað gengur vel. Og svo eru bara 16 dagar þar til ég get knúsað börnin mín og manninn minn aftur :o)
Brosum í gegnum tárin og verum góð við hvert annað.
Álaborgarstellan segir yfir og út héðan frá Þrándheimi
Svo ég byrji nú á því að taka saman frá síðustu færslu, þá verð ég að segja að norskt julebrus á ekkert skylt með íslensku jólaöli og þá meina ég að það íslenska hefur algerlega vininginn. Svo dömur mínar og herrar, ég mæli ekki með norsku julebrus. En síðan síðast hef ég nú prófað tvær norskar vörur til viðbótar. Fyrir það fyrsta, þá spurði ég niðri í vinnu hvað væri það fyrsta sem þeim dytti í hug þegar verið væri að tala um NORSKA matvöru. Allavega þrír svöruðu: BRUN OST. svo ég fór að sjálfsögðu í búðina og keypti mér brun ost. Þetta er semsagt rjóma-mysings-ostur. Eins og mér skildist þá er brun ost talið algert lostæti og í vinnunni borða þeir heitar hráar vöfflur bara með brun ost sneið á. Osturinn lítur alveg eins út og venjulegur ostur, fyrir utan litinn.....sem er brúnn en ekki gulur. Ef einhver veit hvernig mysingur smakkast, þá er þetta mjög svipað, bara í hörðu formi (ekki svona smjörformi). En þar sem að ég hef aldrei verið mikið fyrir mysing, þá var ég alls ekki fyrir þennan brun ost (varð að drekka STÓRT glas af ávaxtasafa til að losna við bragðið). Hitt sem ég keypti smakkast hinsvegar MJÖG vel. Það var nefnilega þannig í búðinni í gær, að ég var að rölta um og sjá hvað er í boði hérna norðurfrá og haldiði þá ekki að ég hafi séð draumsýn í brauðhillunni.......þarna sá ég pakka með FLATKÖKUM. Ójá alveg eins og íslensku flatkökurnar okkar (mmmmmmummmm.....ég sakna þeirra). Þessar flatkökur nefnast Lomper og smakkast alveg ofsalega vel.
Í dag og undanfarna tvo daga hef ég tekið eftir mjög merkilegum þrifum. Eitthvað sem ég væri sko alveg til í að taka upp heima í garðinum mínum. Það hafa nefnilega verið 5 menn í fullu starfi alla dagana með blásara að ganga um umhverfið í kringum kirkjuna og blása saman laufblöðum í langa stróka á göngustígunum. Svo hafa verið 3 litlir bílar sem sópa þessum laufum saman og safna því svo saman upp í litla vörubíla sem taka laufið í burtu. Mjög flott athöfn og ótrúlega áhrifarík. Verð að fá mér svona blástursgræju til að safna laufunum í garðinum heima. Það gengur hræðilega illa með þessari ljótu laufhrífu sem tekur minnst af laufum og mest af grasi.
Annars er veturkonungur kominn hérna norðurfrá. Það er frost á hverri nóttu og hvern morgun og frostið verður meira með hverjum deginum sem líður. Seinni partinn í gær rigndi örlítið (í fyrsta skipti síðan ég kom) og svo fraus í nótt og í morgun. Svo þegar ég var á leiðinni í vinnuna í morgun átti ég í mestu erfiðleikum því það var alveg flughált. Hjólreiðafólkið er komið á nagladekk eins og bílarnir, svo það var ekki að sjá á umferðinni (hvorki hjóla né bíla) að það væri glersvell yfir götunum. Hinsvegar voru tásurnar mínar á góðri leið með að sameinast svellinu og frjósa saman. Ég er nefnilega vön að vera í ullasokkum og gönguskónum mínum þá sárafáu daga sem þess þarf í Danmörku. Svo ég hugsaði ekki einu sinni út í almennilegan skófatnað þegar ég fór og tók bara með mér þunnu strigaskóna mína. Svo nú hugsa ég að um helgina fari ég og fjárfesti í kuldaskóm, enda hef ég ekki átt þess háttar skó í áraraðir. Svo vonandi verða tærnar mínar ekki frosnar fastar í skósólana áður en ég kemst í skóbúð :o)
Annars gengur fínt hjá mér hérna í Þrándheimi. Vinnan skotgengur og er ég nú þegar komin mun lengra en ég hafði búist við. Er mögulega komin með lausn á því hvað er að líkaninu sem ég ætla að betrumbæta og byrjaði í dag að gera smá tilraunir og rannsóknir á kenningum mínum varðandi það. Hef fengið mjög góðar niðurstöður þar sem mæliniðurstöður mínar og hermanir passa ótrúlega vel saman, alveg upp að ákveðnum punkti sem er það sem ég var búin að sjá fyrir að væri vandamál (það sem ég ætla að einbeita mér að betrumbæta næstu 2 árin.) Hinsvegar er einmannaleikinn alveg farinn að segja til sín og er ég farin að sakna fjölskyldu og vina alveg ótrúlega mikið. Það er frekar óþægileg tilfinning að standa algerlega einn á báti þegar manni líður illa eða eitthvað er að hrjá mann. Þetta væri örugglega auðveldara ef ég hefði einhvern sem ég þekkti nálægt, en það er jú enginn hér nema ég, svo ef eitthvað er þá er eina leiðin til að létta á sér í gegnum síma við sína nánustu sem eru nokkur hundruðir kílómetra í burtu. Þetta gerir mig ótrúlega viðkvæma eitthvað og væmiltítulega. En sem betur fer á ég ofsalega góðann eiginmann og frábæra stráka sem reyna að létta mér einveruna með löngum internetsamtölum hvert einasta kvöld. Og svo er bara að reyna að hugsa jákvætt þegar eitthvað bjátar á. Þetta er jú alveg einstakt tækifæri sem býðst ekki aftur og þegar ég kem aftur heim á ég örugglega eftir að kunna enn betur að meta litlu fjölskylduna mína :o)
Svo ég ætla að reyna að vera bara glöð, hugsa jákvætt og láta allt annað lönd og leið. Enda óþarfi að láta áhyggjur heimsins eyðileggja fyrir sér þegar eitthvað gengur vel. Og svo eru bara 16 dagar þar til ég get knúsað börnin mín og manninn minn aftur :o)
Brosum í gegnum tárin og verum góð við hvert annað.
Álaborgarstellan segir yfir og út héðan frá Þrándheimi
10 nóvember 2008
Dagur 3 að kvöldi kominn
Þá er fyrsti vinnudagurinn loks liðinn.
Ég mætti, eins og um hafði verið samið, rétt uppúr klukkan 9 í morgun í höfuðstöðvar SINTEF á NTNU skólasvæðinu. Þar tók Gustavsen brosandi á móti mér. Hann er alveg einstaklega elskulegur og hjálplegur náungi. Ég hef aldrei séð hann áður og miðað við alla vinnu og allar greinar sem hann hefur gefið út hafði ég ímyndað mér mann á milli 50 og 60 ára. En það reyndist nú ekki vera rétt hjá mér, því hann hefur líklega verið á aldri við Samma bróður, jafnvel yngri. Svo það er víst ekki hægt að mæla aldur fólks í afrekum þeirra. Ég var reyndar búin að heyra frá mörgum að hann væri alveg rosalega gáfaður og skarpur, svo ég hefði nú alveg getað lagt tvo og tvo saman og séð að hann gæti nú alveg hafa afrekað allt sem hann hefur gert þrátt fyrir ungan aldur.
Þegar ég mætti á svæðið þá byrjaði Gustavsen á því að kynna mig fyrir fólkinu á staðnum og sýna mér skrifstofuna mína. SINTEF höfuðstöðvarnar eru í 5 hæða húsi með alveg rosalega mikið af starfsfólki (mest verkfræðingar) í öllum hugsanlegum sérhæfingum innan orkugeirans.
Ég deili skrifstofu með öðrum gesti sem er Post Doc frá Genf og er hérna í heimsókn í 2 mánuði. Hann er einnig að vinna í samvinnu með Gustavsen. Ég komst reyndar ekki til að ræða verkefnið hans við hann svo á morgun verð ég að reyna að kynnast þessum skrifstofudeilanda mínum aðeins betur. Ég fékk aðgangskort að byggingunni sem virkar 24 tíma alla daga vikunnar svo vonandi ætti ég nú að geta komið einhverju í verk. Eftir að hafa hitt fólkið, skoðað bygginguna og fengið aðgangskortið héldum við Gustavsen fund og ræddum um það sem ég er búin að gera á þessu rúma ári mínu sem doktorsnemi og markmið mín fyrir þessa heimsókn hér í Þrándheimi. Hann gaf mér nokkur mjög góð ráð í samræmi við þau vandræði sem hann sjálfur upplifði þegar hann var að vinna að líkaninu sínu sem doktorsnemi og fékk ég nokkur mjög góð ráð sem ég er nú þegar farin að taka í notkun. Svo fór ég inn á skrifstofu og vann það sem eftir lifði dags.
Þegar klukkan fór loks að nálgast 4 fékk ég alveg rosalegt samviskubit og vissi ekki alveg hvað ég var að gera af mér. Mér fannst eins og ég væri orðin alltof sein og þyrfti að drífa mig frá öllum bókum og tölvunni og sækja Mána (því ég er vön að fara um 15:30 af stað á hjólinu að sækja hann í leikskólann). Ég var eiginlega ekki alveg í rónni fyrr en ég var búin að sjá að Jói var löngu farinn sjálfur af stað að sækja báða prinsana okkar og var kominn með þá heim. Þetta var bara svo skrítin tilfinning að sitja bara þarna og halda áfram að vinna þó svo það væri kominn tími á að sækja drenginn.
En ég vann semsagt áfram og alveg til rétt rúmlega 5, en þá dreif ég mig í búðina og svo heim til að ná í kvöldmat með strákunum mínum.
Ég tók eftir því í dag að Norðmenn eru jafn mikið hjólafólk eins og Danir. En ég gæti samt ALDREI notað hjólið mitt hérna norðurfrá. Það er nú þannig að Þrándheimur (og líklega Noregur allur) er ekkert nema brekkur og upp og niður hvert sem þú ferð, fyrir utan að veturinn er frekar kaldur og snjóþungur. Svo hérna ferðast allir um á fjallahjólum, enda hugsa ég að brekkurnar krefjist að minnsta kosti 21gíra hjóla. Ég hef líka enn sem komið er ekki hitt einn einasta Norðmann í yfirvigt. Enda allir sem ég sé annað hvort á göngu eða hjólandi (ég er ekki mikið að glápa inn í bílana sem keyra framhjá). En það er nokkuð ljóst, að fyrst hægt er að notast svo mikið við hjólið og tvo jafnfljóta hérna norðurfrá þá er ekki lengur ein einasta afsökun fyrir að ferðast allt um í bíl á Íslandinu. Ég var alltaf að telja mér trú um að við notuðumst alltaf við bíla og hjóluðum eiginlega ekkert því Ísland væri mun erfiðara yfirferðar en Danmörk, vegna allra brekknanna og snjósins. En það er alveg víst að þetta eru ekkert nema afsakanir einar og nú er það takmark mitt að þegar við flytjum aftur til Íslands, þá verður notast við hjólið eins mikið og mögulegt er (mun þó líklega endurnýja hjólið mitt og kaupa mér eitt stykki fjallahjól og nagladekk fyrir veturinn).
En jæja, aftur að sögunni....Búðin var sem sagt opin í þetta skiptið og gat ég verslað inn á tóma heimilið mitt, svo nú á ég brauð, álegg, mat, drykkjarvöru, morgunkorn og hitt og þetta nauðsynlegt. Ég keypti mér líka eina flösku af einhverju sem heitir "JULEBRUS" (jólagos) og verður spennandi að sjá hvort þetta sé eitthvað svipað og jólaölið okkar. Þegar heim kom tók ég fram afganginn af tómatsúpunni frá í gærkvöldi, bætti í hana kartöfflum, kjötbollum og lauk og borðaði ágætis tómatrétt. Ég var rétt að klára að elda þegar drengirnir mínir voru að byrja að borða og hringdu í mig til að borða með mér....
Miðað við afganginn í dag verður líklega pasta í kvöldmatinn á morgun með sósu búna til úr tómatsúpu, kjötbollum, kartöfflum og lauk.
.....Drengirnir mínir að borða með mér segi ég og við sem erum mörg hundruð kílómetra í burtu frá hvert öðru :o)
Jæja það er nú svo að klukkan hérna er sú sama og klukkan í DK. Svo við höfum haft þann háttinn á í gær og í kvöld að við eldum matinn á sama tíma, svo kveikjum við á tölvunni og notum skype vídeó (bæði hljóð og mynd) og höfum kveikt á því meðan við borðum (þ.e. ég í Noregi og litla fjölskyldan mín í Álaborg). Með þessari frábæru tækni komumst við því aðeins nær hvert öðru og getum notið kvöldmatarins saman og spjallað um daginn og ég fylgst með því sem prinsarnir eru að bardúsa, hvernig þeim líður og hvernig þeir stækka og dafna. Þetta er alveg frábært fyrirkomulag og gerir lífið fjarri þeim mun auðveldara og viðráðanlegra. Þó ég nefni nú ekki að við höldum áfram þeim sið okkar að gera kvöldmatartímann heilagan fjölskyldutíma þar sem allir sitja saman við borðið og njóta máltíðarinnar í sameiningu :o)
Nú er svo planið fyrir kvöldið að vinna til svona 9. Ég ætla að reyna að leiðrétta eina grein sem ég var að skrifa um daginn og er fyrir ráðstefnuna í Kyoto í júní á næsta ári, en abstraktið mitt var samþykkt um daginn og síðasti skiladagur á fullri grein er 14. nóvember. Eftir þetta ætla ég svo að leggjast niður með jólagosið mitt og sjá hvort ég geti kominst í smá jólafíling yfir James Bond sem á að sýna í sjónvarpinu (Die another day var í gær og ég held það sé Casino Royale í kvöld).
Svo nú á þessum þriðja degi í Þrándheimi segir Álaborgarstellan enn einu sinni yfir og út :o)
ps:munið svo að kvitta fyrir ykkur svo ég viti nú hvort einhver sé að lesa allt þetta raus í mér ;o)
Ég mætti, eins og um hafði verið samið, rétt uppúr klukkan 9 í morgun í höfuðstöðvar SINTEF á NTNU skólasvæðinu. Þar tók Gustavsen brosandi á móti mér. Hann er alveg einstaklega elskulegur og hjálplegur náungi. Ég hef aldrei séð hann áður og miðað við alla vinnu og allar greinar sem hann hefur gefið út hafði ég ímyndað mér mann á milli 50 og 60 ára. En það reyndist nú ekki vera rétt hjá mér, því hann hefur líklega verið á aldri við Samma bróður, jafnvel yngri. Svo það er víst ekki hægt að mæla aldur fólks í afrekum þeirra. Ég var reyndar búin að heyra frá mörgum að hann væri alveg rosalega gáfaður og skarpur, svo ég hefði nú alveg getað lagt tvo og tvo saman og séð að hann gæti nú alveg hafa afrekað allt sem hann hefur gert þrátt fyrir ungan aldur.
Þegar ég mætti á svæðið þá byrjaði Gustavsen á því að kynna mig fyrir fólkinu á staðnum og sýna mér skrifstofuna mína. SINTEF höfuðstöðvarnar eru í 5 hæða húsi með alveg rosalega mikið af starfsfólki (mest verkfræðingar) í öllum hugsanlegum sérhæfingum innan orkugeirans.
Ég deili skrifstofu með öðrum gesti sem er Post Doc frá Genf og er hérna í heimsókn í 2 mánuði. Hann er einnig að vinna í samvinnu með Gustavsen. Ég komst reyndar ekki til að ræða verkefnið hans við hann svo á morgun verð ég að reyna að kynnast þessum skrifstofudeilanda mínum aðeins betur. Ég fékk aðgangskort að byggingunni sem virkar 24 tíma alla daga vikunnar svo vonandi ætti ég nú að geta komið einhverju í verk. Eftir að hafa hitt fólkið, skoðað bygginguna og fengið aðgangskortið héldum við Gustavsen fund og ræddum um það sem ég er búin að gera á þessu rúma ári mínu sem doktorsnemi og markmið mín fyrir þessa heimsókn hér í Þrándheimi. Hann gaf mér nokkur mjög góð ráð í samræmi við þau vandræði sem hann sjálfur upplifði þegar hann var að vinna að líkaninu sínu sem doktorsnemi og fékk ég nokkur mjög góð ráð sem ég er nú þegar farin að taka í notkun. Svo fór ég inn á skrifstofu og vann það sem eftir lifði dags.
Þegar klukkan fór loks að nálgast 4 fékk ég alveg rosalegt samviskubit og vissi ekki alveg hvað ég var að gera af mér. Mér fannst eins og ég væri orðin alltof sein og þyrfti að drífa mig frá öllum bókum og tölvunni og sækja Mána (því ég er vön að fara um 15:30 af stað á hjólinu að sækja hann í leikskólann). Ég var eiginlega ekki alveg í rónni fyrr en ég var búin að sjá að Jói var löngu farinn sjálfur af stað að sækja báða prinsana okkar og var kominn með þá heim. Þetta var bara svo skrítin tilfinning að sitja bara þarna og halda áfram að vinna þó svo það væri kominn tími á að sækja drenginn.
En ég vann semsagt áfram og alveg til rétt rúmlega 5, en þá dreif ég mig í búðina og svo heim til að ná í kvöldmat með strákunum mínum.
Ég tók eftir því í dag að Norðmenn eru jafn mikið hjólafólk eins og Danir. En ég gæti samt ALDREI notað hjólið mitt hérna norðurfrá. Það er nú þannig að Þrándheimur (og líklega Noregur allur) er ekkert nema brekkur og upp og niður hvert sem þú ferð, fyrir utan að veturinn er frekar kaldur og snjóþungur. Svo hérna ferðast allir um á fjallahjólum, enda hugsa ég að brekkurnar krefjist að minnsta kosti 21gíra hjóla. Ég hef líka enn sem komið er ekki hitt einn einasta Norðmann í yfirvigt. Enda allir sem ég sé annað hvort á göngu eða hjólandi (ég er ekki mikið að glápa inn í bílana sem keyra framhjá). En það er nokkuð ljóst, að fyrst hægt er að notast svo mikið við hjólið og tvo jafnfljóta hérna norðurfrá þá er ekki lengur ein einasta afsökun fyrir að ferðast allt um í bíl á Íslandinu. Ég var alltaf að telja mér trú um að við notuðumst alltaf við bíla og hjóluðum eiginlega ekkert því Ísland væri mun erfiðara yfirferðar en Danmörk, vegna allra brekknanna og snjósins. En það er alveg víst að þetta eru ekkert nema afsakanir einar og nú er það takmark mitt að þegar við flytjum aftur til Íslands, þá verður notast við hjólið eins mikið og mögulegt er (mun þó líklega endurnýja hjólið mitt og kaupa mér eitt stykki fjallahjól og nagladekk fyrir veturinn).
En jæja, aftur að sögunni....Búðin var sem sagt opin í þetta skiptið og gat ég verslað inn á tóma heimilið mitt, svo nú á ég brauð, álegg, mat, drykkjarvöru, morgunkorn og hitt og þetta nauðsynlegt. Ég keypti mér líka eina flösku af einhverju sem heitir "JULEBRUS" (jólagos) og verður spennandi að sjá hvort þetta sé eitthvað svipað og jólaölið okkar. Þegar heim kom tók ég fram afganginn af tómatsúpunni frá í gærkvöldi, bætti í hana kartöfflum, kjötbollum og lauk og borðaði ágætis tómatrétt. Ég var rétt að klára að elda þegar drengirnir mínir voru að byrja að borða og hringdu í mig til að borða með mér....
Miðað við afganginn í dag verður líklega pasta í kvöldmatinn á morgun með sósu búna til úr tómatsúpu, kjötbollum, kartöfflum og lauk.
.....Drengirnir mínir að borða með mér segi ég og við sem erum mörg hundruð kílómetra í burtu frá hvert öðru :o)
Jæja það er nú svo að klukkan hérna er sú sama og klukkan í DK. Svo við höfum haft þann háttinn á í gær og í kvöld að við eldum matinn á sama tíma, svo kveikjum við á tölvunni og notum skype vídeó (bæði hljóð og mynd) og höfum kveikt á því meðan við borðum (þ.e. ég í Noregi og litla fjölskyldan mín í Álaborg). Með þessari frábæru tækni komumst við því aðeins nær hvert öðru og getum notið kvöldmatarins saman og spjallað um daginn og ég fylgst með því sem prinsarnir eru að bardúsa, hvernig þeim líður og hvernig þeir stækka og dafna. Þetta er alveg frábært fyrirkomulag og gerir lífið fjarri þeim mun auðveldara og viðráðanlegra. Þó ég nefni nú ekki að við höldum áfram þeim sið okkar að gera kvöldmatartímann heilagan fjölskyldutíma þar sem allir sitja saman við borðið og njóta máltíðarinnar í sameiningu :o)
Nú er svo planið fyrir kvöldið að vinna til svona 9. Ég ætla að reyna að leiðrétta eina grein sem ég var að skrifa um daginn og er fyrir ráðstefnuna í Kyoto í júní á næsta ári, en abstraktið mitt var samþykkt um daginn og síðasti skiladagur á fullri grein er 14. nóvember. Eftir þetta ætla ég svo að leggjast niður með jólagosið mitt og sjá hvort ég geti kominst í smá jólafíling yfir James Bond sem á að sýna í sjónvarpinu (Die another day var í gær og ég held það sé Casino Royale í kvöld).
Svo nú á þessum þriðja degi í Þrándheimi segir Álaborgarstellan enn einu sinni yfir og út :o)
ps:munið svo að kvitta fyrir ykkur svo ég viti nú hvort einhver sé að lesa allt þetta raus í mér ;o)
09 nóvember 2008
Dagur 2 í Niðarósi
Jæja þá er fyrsta nóttin liðin og dagur 2 senn á enda.
Ég hefði nú heldur átt að sleppa allri umræðu um magakveisur í færslunni í gær, þar sem mér hefndist fyrir. Ég vaknaði síðastliðna nótt alein langt í burtu frá öllu og öllum sem ég þekki, komin með gubbupest og magakveisu. Við hérna norður frá erum nú svosem vön smá mótbyr og því var ákveðið að láta þetta ekki skemma upphaf ferðarinnar og um leið og ég var orðin nógu hress dreif ég mig á lappir og kom mér út í göngutúr til að litast um í mínu næsta nágrenni og finna SINTEF. Þetta var að sjálfsögðu eftir að ég var búin að tala við drengina mína alla þrjá með webcaminu í gegnum netið. Alveg unaðslegt að geta séð prinsana mína og manninn minn og meiri háttar að fá viðbrögðin frá þeim stuttu þegar þeir gátu talað við mig og séð í tölvunni :o)
Þar sem ísskápurinn var alveg tómur þá var fyrsti áfangastaður minn kaffihús nokkurt á brautarstöðinni þar sem ég fékk mér eina brauðsneið með grænmeti og eitt glas af ávaxtasafa. Þar skipulagði ég svo daginn, setti mér verkefni og ákvað hvert göngunni skyldi heitið. Fyrsta mál á dagskrá var að finna búð til að versla einhvern mat inn á heimilið.
Ekki tókst nú vel að finna opna búð. Ég rambaði að sjálfsögðu á nokkrar 7-11 búðir en ákvað að láta það vera síðasta valmöguleikann og reyna að finna eitthvað ódýrara til að versla. Norðmenn hafa þann siðinn á að halda öllu lokuðu á sunnudögum, líkt og gert er í Danaveldi. Fyrir ykkur sem nutu hrollvekjuferðar með mér til Amsterdam forðum daga, þá get ég upplýst ykkur um það að fyrsta dag í Þrándheimi, á sunnudagslokunardegi, er ekki hægt að líkja við Amsterdamshryllinginn. Bærinn er mjög skemmtilegur, þó allt sé lokað og lífið í lágmarki. Reyndar var sól og þurrt hjá mér í dag (samt rosalega kalt) og ekki hellidemba eins og forðum daga. Svo sjálfsagt hefur það eitthvað spilað með þar sem við Íslendingar erum þekktir fyrir að hafa mjög veðursveigjanlegt skap og veðurbreytanlega sýn á lífið og tilveruna :o)
Umhverfi Þrándheims er allt í brekkum og eru húsin byggð í hlíðunum líkt og heima
Haustlitirnir í umhverfinu eru einnig unaðslegir, enda eru brekkurnar skógi vaxnar frá toppi til sjávar, svona fyrir utan þar sem búið er að höggva og reisa hús.
Á leið minni varð ég einnig vitni að því hversu ríkir Norðmenn raunverulega eru. Það er nefnilega einn risastór spítali hérna rétt hjá með öllum nýjasta og flottasta búnaði. Það er verið að vinna í stækkun og betrumbótum á spítalanum og mátti meðal annars sjá risa þyrlupall uppi á einu af nýju húsunum.
Eftir langa og lærdómsríka skemmtigöngu kom ég loks að NTNU skólasvæðinu þar sem ég fann SINTEF höfuðstöðvarnar. En þar mun ég á morgun fá afhenta skrifstofu og aðstöðu til að vinna að verkefninu mínu næstu 3 vikurnar.
Skólinn sjálfur er líka ekkert slor og sýnir hversu ríka og gamla sögu Norðmenn hafa í lærdómsmenningu og byggingalist.
Ég tók að lokum þá ákvörðun að fara stystu leið heim aftur, sem var meðal annars framhjá fyrrverandi dómkirkju okkar Íslendinga, Dómkirkjunni í Niðarósi
Ég hefði nú heldur átt að sleppa allri umræðu um magakveisur í færslunni í gær, þar sem mér hefndist fyrir. Ég vaknaði síðastliðna nótt alein langt í burtu frá öllu og öllum sem ég þekki, komin með gubbupest og magakveisu. Við hérna norður frá erum nú svosem vön smá mótbyr og því var ákveðið að láta þetta ekki skemma upphaf ferðarinnar og um leið og ég var orðin nógu hress dreif ég mig á lappir og kom mér út í göngutúr til að litast um í mínu næsta nágrenni og finna SINTEF. Þetta var að sjálfsögðu eftir að ég var búin að tala við drengina mína alla þrjá með webcaminu í gegnum netið. Alveg unaðslegt að geta séð prinsana mína og manninn minn og meiri háttar að fá viðbrögðin frá þeim stuttu þegar þeir gátu talað við mig og séð í tölvunni :o)
Þar sem ísskápurinn var alveg tómur þá var fyrsti áfangastaður minn kaffihús nokkurt á brautarstöðinni þar sem ég fékk mér eina brauðsneið með grænmeti og eitt glas af ávaxtasafa. Þar skipulagði ég svo daginn, setti mér verkefni og ákvað hvert göngunni skyldi heitið. Fyrsta mál á dagskrá var að finna búð til að versla einhvern mat inn á heimilið.
Ekki tókst nú vel að finna opna búð. Ég rambaði að sjálfsögðu á nokkrar 7-11 búðir en ákvað að láta það vera síðasta valmöguleikann og reyna að finna eitthvað ódýrara til að versla. Norðmenn hafa þann siðinn á að halda öllu lokuðu á sunnudögum, líkt og gert er í Danaveldi. Fyrir ykkur sem nutu hrollvekjuferðar með mér til Amsterdam forðum daga, þá get ég upplýst ykkur um það að fyrsta dag í Þrándheimi, á sunnudagslokunardegi, er ekki hægt að líkja við Amsterdamshryllinginn. Bærinn er mjög skemmtilegur, þó allt sé lokað og lífið í lágmarki. Reyndar var sól og þurrt hjá mér í dag (samt rosalega kalt) og ekki hellidemba eins og forðum daga. Svo sjálfsagt hefur það eitthvað spilað með þar sem við Íslendingar erum þekktir fyrir að hafa mjög veðursveigjanlegt skap og veðurbreytanlega sýn á lífið og tilveruna :o)
Þrátt fyrir búðarleysið þá tókst mér nú að fara í 3 klukkutíma kraftgöngu um borgina. Ég sá hvernig þrátt fyrir allt bankavesen á Íslandi, við Íslendingar höfum litað heiminn
og það gladdi mitt litla hjarta mikið að sjá fánann okkar dreginn að húni ásamt öðrum fánum í miðbænum. Það er greinilegt að þrátt fyrir allan orðstý um þjófnað og peningagræðgi þá eigum við enn vini úti í hinum stóra heimi, svona eins og Færeyingar og Pólverjar hafa sýnt okkur.
Umhverfi Þrándheims er allt í brekkum og eru húsin byggð í hlíðunum líkt og heima
Það má líka segja að hérna sé enn brattara heldur en heima og sá ég allnokkrar íbúðagötur sem láta Lindarbergsbrekkuna blikkna í samanburði
Haustlitirnir í umhverfinu eru einnig unaðslegir, enda eru brekkurnar skógi vaxnar frá toppi til sjávar, svona fyrir utan þar sem búið er að höggva og reisa hús.
Á leið minni varð ég einnig vitni að því hversu ríkir Norðmenn raunverulega eru. Það er nefnilega einn risastór spítali hérna rétt hjá með öllum nýjasta og flottasta búnaði. Það er verið að vinna í stækkun og betrumbótum á spítalanum og mátti meðal annars sjá risa þyrlupall uppi á einu af nýju húsunum.
Eftir langa og lærdómsríka skemmtigöngu kom ég loks að NTNU skólasvæðinu þar sem ég fann SINTEF höfuðstöðvarnar. En þar mun ég á morgun fá afhenta skrifstofu og aðstöðu til að vinna að verkefninu mínu næstu 3 vikurnar.
Skólinn sjálfur er líka ekkert slor og sýnir hversu ríka og gamla sögu Norðmenn hafa í lærdómsmenningu og byggingalist.
Ég tók að lokum þá ákvörðun að fara stystu leið heim aftur, sem var meðal annars framhjá fyrrverandi dómkirkju okkar Íslendinga, Dómkirkjunni í Niðarósi
Þessari kirkju mun ég ganga framhjá daglega næstu 20 dagana á leið minni til vinnu og hef ég tekið þá ákvörðun að stoppa þar innandyra áður en ég sný aftur til Álaborgar. Enda ekki hægt annað en að skoða upphafssetur kristni á Íslandi.
Þegar heim kom var ég orðin dauðþreytt og enn algerlega matarlaus. Svo ég skrapp á næstu bensínstöð til að svala sárasta hungrinu (enda ekkert búin að borða nema eina brauðsneið og búin að vera á klósettinu alla nóttina og allan morguninn). Þegar ég hafði svo hvílt mig um hríð, búið til tímaplan fyrir vinnuna næstu vikurnar og unnið svolítið tölti ég út í næstu 7-11 búð og keypti mér tómatsúpu til að elda í kvöldmatinn. Á morgun verður svo gerð önnur tilraun til matarinnkaupa í lágvöruverslun :o)
Svona til gamans, þá er hér mynd af miðborginni og gönguleið dagsins.
En nú er víst kominn tími á að halla sér svo ég geti verið sprækur eins og lækur á fyrsta vinnudeginum.
Yfir og út í annað sinn frá Þrændalögum.
Þegar heim kom var ég orðin dauðþreytt og enn algerlega matarlaus. Svo ég skrapp á næstu bensínstöð til að svala sárasta hungrinu (enda ekkert búin að borða nema eina brauðsneið og búin að vera á klósettinu alla nóttina og allan morguninn). Þegar ég hafði svo hvílt mig um hríð, búið til tímaplan fyrir vinnuna næstu vikurnar og unnið svolítið tölti ég út í næstu 7-11 búð og keypti mér tómatsúpu til að elda í kvöldmatinn. Á morgun verður svo gerð önnur tilraun til matarinnkaupa í lágvöruverslun :o)
Svona til gamans, þá er hér mynd af miðborginni og gönguleið dagsins.
En nú er víst kominn tími á að halla sér svo ég geti verið sprækur eins og lækur á fyrsta vinnudeginum.
Yfir og út í annað sinn frá Þrændalögum.
08 nóvember 2008
Komin til Noregs
Þetta hefur verið langur og erfiður dagur í dag.
Nóttin fór að mestu í þrif og aðhlinningu að stóra prinsinum okkar honum Mána. En hann er nú eins og pabbi sinn búinn að smitast af gubbupest sem var að hrjá Mumma í vikunni. Ég er því nú sú eina sem hefur sloppið við gubbuvesen í þetta skiptið.
Við Mummi vöknuðum svo snemma í morgunsárið að venju og lékum okkur saman og knúsuðumst. Enda var mikil þörf á því hjá mömmunni, þar sem hún vissi í hvað stefndi þegar líða tæki á daginn (þó sá stutti hafði ekki hugmynd um að móðir hans væri að fara að yfirgefa hann í heila 21 daga). Þegar hádegi rann upp, þá var öllu stóðinu komið út í bíl ásamt farangrinum mínum og lagt af stað í ferðalag til Noregs. Drengirnir mínir fylgdust með mér fara í flugvélina á flugvellinum og horfðu á eftir vélinni fljúga burt. Ég var svo heppin að hafa glugga sæti flugstöðvarmegin, svo ég gat fylgst með þeim í glugganum og horft á þá á meðan verið var að klára vélina og keyra okkur af stað. Svo hóf vélin sig á loft og persónulegt atvinnuævintýri mitt hófst.
Fyrst flaug ég til Kaupmannahafnar og svo þaðan til Osló. Þegar ég var að koma inn til lendingar í Osló blasti við mér fyrsta skemmtilega sýn dagsins. Í fyrsta sinn í dag fann ég mig brosa í stað þess að klökkna af söknuði yfir börnunum mínum og manninum. Þetta gerðist þegar ég sá góðkunnugan og langþráðan snjó og fjallgarð. Það er ótrúlegt hvað maður getur saknað margra einfaldra og sjálfsagðra hluta eins og brúns/guls strágrass, fjalla, snjós og fleira þegar maður hefur ekki búið á Íslandinu í góða í nær 4 ár. En snjórinn tók sumsé á móti mér á Oslóarflugvelli. Það byrjaði reyndar að rigna stuttu eftir lendingu, en það skipti engu. Ég var búin að sjá snjó og vonir mínar um að komast á skíði meðan á dvöl minni hér stendur fengu byr undir báða vængi.
Frá Osló tók ég svo þriðju flugvélina alla leiðina til Þrándheima, þar sem ég mun dvelja næstu 3 vikurnar. Þrándheimur frískaði einnig upp á Íslandsminnið, þar sem ég keyrði í rútunni frá flugvellinum í ca. 20 mín (eins og frá Leifsstöð og inn í Hafnarfjörð) í gegnum 3 göng um fjallgarðinn sem umlykur fjörðinn sem Þrándheimur stendur við. Að sjá fjörðinn og húsin í fjallshlíðinni hér allt í kring, myrkrið svo snemma um kvöld, gulu stráin, birkitré um allt (með engin lauf) og grenitré þar við hliðina, ég get vel skilið að ættfeður okkar hafi fundið sig heima þegar þeir lögðu að landi á Íslandi :o)
Nú er ég sumsé komin inn á hótelið mitt, sem er ágætlega stórt herbergi, lítið eldhús og meðalstórt baðherbergi í sjálfri miðborginni. Morgundagurinn mun fara í að kynnast miðbænum og umhverfinu og finna gönguleiðina til NTNU og SINTEF. Á mánudaginn ætla ég svo að hitta Bjørn Gustavsen og hefja vinnutímabilið sem er nú ástæðan fyrir þessu ævintýri mínu öllu saman.
Ég skal reyna að vera dugleg að uppfæra fréttir af þessu ferðalagi mínu hérna inn og segja ykkur frá því sem á daga mína drífur.
En Álaborgastellan segir yfir og út frá Þrændalögum í bili.
Nóttin fór að mestu í þrif og aðhlinningu að stóra prinsinum okkar honum Mána. En hann er nú eins og pabbi sinn búinn að smitast af gubbupest sem var að hrjá Mumma í vikunni. Ég er því nú sú eina sem hefur sloppið við gubbuvesen í þetta skiptið.
Við Mummi vöknuðum svo snemma í morgunsárið að venju og lékum okkur saman og knúsuðumst. Enda var mikil þörf á því hjá mömmunni, þar sem hún vissi í hvað stefndi þegar líða tæki á daginn (þó sá stutti hafði ekki hugmynd um að móðir hans væri að fara að yfirgefa hann í heila 21 daga). Þegar hádegi rann upp, þá var öllu stóðinu komið út í bíl ásamt farangrinum mínum og lagt af stað í ferðalag til Noregs. Drengirnir mínir fylgdust með mér fara í flugvélina á flugvellinum og horfðu á eftir vélinni fljúga burt. Ég var svo heppin að hafa glugga sæti flugstöðvarmegin, svo ég gat fylgst með þeim í glugganum og horft á þá á meðan verið var að klára vélina og keyra okkur af stað. Svo hóf vélin sig á loft og persónulegt atvinnuævintýri mitt hófst.
Fyrst flaug ég til Kaupmannahafnar og svo þaðan til Osló. Þegar ég var að koma inn til lendingar í Osló blasti við mér fyrsta skemmtilega sýn dagsins. Í fyrsta sinn í dag fann ég mig brosa í stað þess að klökkna af söknuði yfir börnunum mínum og manninum. Þetta gerðist þegar ég sá góðkunnugan og langþráðan snjó og fjallgarð. Það er ótrúlegt hvað maður getur saknað margra einfaldra og sjálfsagðra hluta eins og brúns/guls strágrass, fjalla, snjós og fleira þegar maður hefur ekki búið á Íslandinu í góða í nær 4 ár. En snjórinn tók sumsé á móti mér á Oslóarflugvelli. Það byrjaði reyndar að rigna stuttu eftir lendingu, en það skipti engu. Ég var búin að sjá snjó og vonir mínar um að komast á skíði meðan á dvöl minni hér stendur fengu byr undir báða vængi.
Frá Osló tók ég svo þriðju flugvélina alla leiðina til Þrándheima, þar sem ég mun dvelja næstu 3 vikurnar. Þrándheimur frískaði einnig upp á Íslandsminnið, þar sem ég keyrði í rútunni frá flugvellinum í ca. 20 mín (eins og frá Leifsstöð og inn í Hafnarfjörð) í gegnum 3 göng um fjallgarðinn sem umlykur fjörðinn sem Þrándheimur stendur við. Að sjá fjörðinn og húsin í fjallshlíðinni hér allt í kring, myrkrið svo snemma um kvöld, gulu stráin, birkitré um allt (með engin lauf) og grenitré þar við hliðina, ég get vel skilið að ættfeður okkar hafi fundið sig heima þegar þeir lögðu að landi á Íslandi :o)
Nú er ég sumsé komin inn á hótelið mitt, sem er ágætlega stórt herbergi, lítið eldhús og meðalstórt baðherbergi í sjálfri miðborginni. Morgundagurinn mun fara í að kynnast miðbænum og umhverfinu og finna gönguleiðina til NTNU og SINTEF. Á mánudaginn ætla ég svo að hitta Bjørn Gustavsen og hefja vinnutímabilið sem er nú ástæðan fyrir þessu ævintýri mínu öllu saman.
Ég skal reyna að vera dugleg að uppfæra fréttir af þessu ferðalagi mínu hérna inn og segja ykkur frá því sem á daga mína drífur.
En Álaborgastellan segir yfir og út frá Þrændalögum í bili.
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)
